هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که بر اهمیت عشق حقیقی و دوری از تعلقات دنیوی تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که بدون عشق و ادراک معنوی، انسان به حقیقت و لذت‌های اصیل دست نمی‌یابد. همچنین، اشاره‌هایی به داستان‌های عرفانی مانند مجنون و لیلی، موسی و عصا، و سلیمان دارد تا مفاهیم عمیق‌تری را انتقال دهد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و دینی نیاز به پیش‌زمینه‌های فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

غزل شمارهٔ ۸۳۲

دلا تا طلعت سلمی نیابی
بدنیی روضهٔ عقبی نیابی

ز هستی رونق مستی نبینی
ز توبه لذت تقوی نیابی

درین بتخانه تا صورت پرستی
نشان از عالم معنی نیابی

چو مجنون تا درین حی زنده باشی
طناب خیمهٔ لیلی نیابی

عصا تا در کفت ثعبان نگردد
ز چوبی معجز موسی نیابی

نشان دوست از دشمن چه پرسی
که از خر منطق عیسی نیابی

اگر ملک سلیمان در نبازی
چو سلمان طلعت سلمی نیابی

غلام عشق شو کز مفتی دل
ورای عاشقی فتوی نیابی

چو طفلان گر بنقشی باز مانی
بغیر از صورت مانی نیابی

برو خواجو که از سلطان عشقش
برون از آب چشم اجری نیابی

اگر شعری ز شعری بگذرانی
بشعری رفعت شعری نیابی
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.