هوش مصنوعی: این متن بیانگر حالات روحی و عاطفی فردی است که در غم و اندوه، تنهایی، بی‌پناهی و رنج شدید به سر می‌برد. او از فراق یار، بی‌کسی، خستگی و درماندگی رنج می‌کشد و خود را در وضعیتی ناامید و بی‌اختیار می‌بیند. تصاویر شاعرانه مانند بادپیمای آغشته به خاک، عندلیب دور از دیار، و خسته‌جانی دل‌فگار، عمق رنج و اندوه گوینده را نشان می‌دهد.
رده سنی: 18+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاطفی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، مفاهیمی مانند بی‌اختیاری، رنج شدید و تنهایی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۹۲۵

من کیم زاری نزار افتاده‌ئی
پر غمی بیغمگسار افتاده‌ئی

دردمندی رنج ضایع کرده‌ئی
مستمندی سوگوار افتاده‌ئی

مبتلائی در بلا فرسوده‌ئی
بی‌قرینی بی‌قرار افتاده‌ئی

باد پیمائی به خاک آغشته‌ئی
خسته جانی دل فگار افتاده‌ئی

نیمه مستی بی‌حریفان مانده‌ئی
می‌پرستی در خمار افتاده‌ئی

بی‌کسی از یار غایب گشته‌ئی
ناکسی از چشم یار افتاده‌ئی

اختیار از دست بیرون رفته‌ئی
بیخودی بی‌اختیار افتاده‌ئی

عندلیبی از گل سوری جدا
خسته‌ای دور از دیار افتاده‌ئی

پیش چشم آهوان جان داده‌ئی
بر ره شیران شکار افتاده‌ئی

دست بردل خاک بر سر مانده‌ئی
بر سر ره خاکسار افتاده‌ئی

رو بغربت کرده فرقت دیده‌ئی
بی‌عزیزان مانده خوار افتاده‌ئی

بیدل و بی‌یار رحلت کرده‌ئی
بی زر و بی زور زار افتاده‌ئی

همچو خواجو پای در گل مانده‌ئی
بر سر پل مانده بار افتاده‌ئی
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.