هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از عراقی، عشق را به سیمرغی تشبیه می‌کند که دامی برایش نیست و در دو جهان نشانه‌ای از او یافت نمی‌شود. عشق به معشوق چنان والاست که هیچ‌کس به حریم او راه ندارد و همه عالم جرعه‌چین جام او هستند. شاعر با بیان این که آرامش او تنها در معشوق است، از عشق الهی و وصال با معشوق سخن می‌گوید و در پایان از صبا می‌خواهد پیغام عشق او را به معشوق برساند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و شاعرانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۸

عشق سیمرغ است، کورا دام نیست
در دو عالم زو نشان و نام نیست

پی به کوی او همانا کس نبرد
کاندر آن صحرا نشان گام نیست

در بهشت وصل جان‌افزای او
جز لب او کس رحیق آشام نیست

جمله عالم جرعه چین جام اوست
گرچه عالم خود برون از جام نیست

ناگه ار رخ گر براندازد نقاب
سر به سر عالم شود ناکام، نیست

صبح و شامم طره و رخسار اوست
گرچه آنجا کوست صبح و شام نیست

ای صبا، گر بگذری در کوی او
نزد او ما را جزین پیغام نیست:

کای دلارامی که جان ما تویی
بی تو ما را یک نفس آرام نیست

هرکسی را هست کامی در جهان
جز لبت ما را مراد و کام نیست

هر کسی را نام معشوقی که هست
می‌برد، معشوق ما را نام نیست

تا لب و چشم تو ما را مست کرد
نقل ما جز شکر و بادام نیست

تا دل ما در سر زلف تو شد
کار ما جز با کمند و دام نیست

نیک بختی را که در هر دو جهان
دوستی چون توست دشمن کام نیست

با عراقی دوستی آغاز کن
گر چه او در خورد این انعام نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.