هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و دل‌بستگی به معشوق سخن می‌گوید و از ناتوانی در رسیدن به او و بی‌قراری ناشی از این عشق شکایت می‌کند. شاعر از نقش معشوق در چشم‌های پر آب، عدم توانایی در انعکاس چهره‌ی او در آیینه، و بی‌پاسخی معشوق در برابر عشق خود می‌نالد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از شعر و احساسات آن نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.
غزل شمارهٔ ۷۶
روی ننمود یار چتوان کرد؟
چیست تدبیر کار چتوان کرد؟
در دو چشم پر آب نقش نگار
چون نگیرد قرار چتوان کرد؟
در هر آیینه‌ای نمی‌گنجد
عکس روی نگار چتوان کرد؟
هر سراسیمه‌ای نمی‌یابد
بر در وصل بار چتوان کرد؟
رفت عمرو نرفت در همه عمر
دست در زلف یار چتوان کرد؟
کشت ما را به دوستی، چه کنیم
با چنان دوستدار چتوان کرد؟
کشتهٔ عشق اوست بر در او
چون عراقی هزار، چتوان کرد؟
چیست تدبیر کار چتوان کرد؟
در دو چشم پر آب نقش نگار
چون نگیرد قرار چتوان کرد؟
در هر آیینه‌ای نمی‌گنجد
عکس روی نگار چتوان کرد؟
هر سراسیمه‌ای نمی‌یابد
بر در وصل بار چتوان کرد؟
رفت عمرو نرفت در همه عمر
دست در زلف یار چتوان کرد؟
کشت ما را به دوستی، چه کنیم
با چنان دوستدار چتوان کرد؟
کشتهٔ عشق اوست بر در او
چون عراقی هزار، چتوان کرد؟
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
