هوش مصنوعی: این متن عرفانی به موضوعاتی مانند وحدت وجود، فنا در حق، رسیدن به مقامات معنوی و عشق الهی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که تنها با فنا در ذات الهی و رهایی از تعلقات دنیوی می‌توان به حقیقت و معنای زندگی دست یافت. در این مسیر، فرد به جایگاه رفیعی می‌رسد و به جمال الهی متصل می‌شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این متن برای درک و فهم نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مباحث عرفانی دارد. نوجوانان و بزرگسالان با پیشینه‌ی مطالعاتی در این زمینه بهتر می‌توانند با محتوای آن ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۱۰۹

اندرین ره هر که او یکتا شود
گنج معنی در دلش پیدا شود

جز جمال خود نبیند در جهان
اندرین ره هر که او بینا شود

قطره کز دریا برون آید همی
چون سوی دریا شود دریا شود

گر صفات خود کند یکباره محو
در مقامات بقا یکتا شود

هر که دل بر نیستی خود نهاد
در حریم هستی، او تنها شود

از مسما هر که یابد بهره‌ای
فارغ و آسوده از اسما شود

ور کند گم صورت هستی خویش
صورت او جملگی معنی شود

ور نهنگ لاخورش زو طعمه ساخت
زندهٔ جاوید در الا شود

صورتت چون شد حجاب راه تو
محو کن، تا سیرتت زیبا شود

گر از این منزل برون رفتی، یقین
دانکه منزلگاهت او ادنی شود

ما به جانان زنده‌ایم، از جان بری
تا ابد هرگز کسی چون ما شود؟

هر که آنجا مقصد و مقصود یافت
در دو عالم والی والا شود

هر که را دل رازدار عشق شد
کی دلش مایل سوی صحرا شود؟

هم به بالا در رسد بی‌عقل و دین
گر عراقی محو اندر لا شود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.