هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، ستایشی از معشوق است که با زیبایی‌ها و لطافت‌هایش توصیف شده است. شاعر از عشق و دلدادگی به معشوق سخن می‌گوید و از لطف و جمال او به وجد آمده است. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند جان، صفا، و زندگی معنوی دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نیاز به درک عمیق‌تری داشته باشد. همچنین، برخی از مفاهیم انتزاعی و شاعرانه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۶

سر به سر از لطف جانی ای پسر
خوشتر از جان چیست؟ آنی ای پسر

میل دل‌ها جمله سوی روی توست
رو که شیرین دلستانی ای پسر

زان به چشم من درآیی هر زمان
کز صفا آب روانی ای پسر

از می حسن ار چه سرمستی، مکن
با حریفان سرگرانی ای پسر

وعده ای می ده، اگر چه کج بود
کز بهانه درنمانی ای پسر

بر لب خود بوسه زن، آنگه ببین
ذوق آب زندگانی ای پسر

زان شدم خاک درت کز جام خود
جرعه‌ای بر من فشانی ای پسر

از لطیفی می‌نماند کس به تو
زان یقینم شد که جانی ای پسر

گوش جان‌ها پر گهر در حضرتت
کز سخن در می‌چکانی ای پسر

در دل و چشمم، ز حسن و لطف خویش
آشکارا و نهانی ای پسر

نیست در عالم عراقی را دمی
بی لب تو زندگانی ای پسر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.