هوش مصنوعی:
متن بالا دعوتی است به رهایی از قید و بندهای دنیوی و پیوستن به قلندران و اوباش برای تجربهٔ لذتهای آنی مانند شرابخواری و سرمستی. شاعر از مخاطب میخواهد تا از خودپرستی در صومعه دست بردارد و به جای آن، به بادهپرستی روی آورد. همچنین، اشاره میشود که در جام جهاننما میتوان حقایق جهان را دید، اما نباید آنها را فاش کرد. در نهایت، شاعر از مخاطب میخواهد تا تنها به نقش نگار (زیباییها) توجه کند و بقیه چیزها را از لوح ضمیر پاک کند.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم عرفانی و شرابخواری است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال نامناسب باشد. همچنین، مضامین پیچیدهٔ عرفانی و فلسفی آن برای درک بهتر، نیاز به بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۱۳۸
در بزم قلندران قلاش
بنشین و شراب نوش و خوش باش
تا ذوق می و خمار یابی
باید که شوی تو نیز قلاش
در صومعه چند خود پرستی؟
رو باده‌پرست شو چو اوباش
در جام جهان‌نمای می بین
سر دو جهان، ولی مکن فاش
ور خود نظری کنی به ساقی
سرمست شوی ز چشم رعناش
جز نقش نگار هر چه بینی
از لوح ضمیر پاک بخراش
باشد که ببینی، ای عراقی،
در نقش وجود خویش نقاش
بنشین و شراب نوش و خوش باش
تا ذوق می و خمار یابی
باید که شوی تو نیز قلاش
در صومعه چند خود پرستی؟
رو باده‌پرست شو چو اوباش
در جام جهان‌نمای می بین
سر دو جهان، ولی مکن فاش
ور خود نظری کنی به ساقی
سرمست شوی ز چشم رعناش
جز نقش نگار هر چه بینی
از لوح ضمیر پاک بخراش
باشد که ببینی، ای عراقی،
در نقش وجود خویش نقاش
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
