چه گویمت که دلم از جدائیت چون است
دلم جدا ز تو دل نیست قطرهٔ خون است

تو کرده‌ای دل من خون و تا ز غصه کنی
دوباره خون به دلم پرسیم دلت چون است

نه زلف و خال و رخ لیلی، آن دگر چیز است
که آفت دل و صبر و قرار مجنون است

ز مور کمترم و می‌کشم به قوت عشق
به دوش باری، کز حد پیل افزون است

ز من بریدی اگر مهر بی‌سبب دانم
که این نه کار تو این کار ، کار گردون است

اگر به قامت موزون کشد دل هاتف
نه جرم او که تقاضای طبع موزون است

«هاتف اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir