هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از تأثیر بوی معشوق و نوای موسیقی بر روح و روان خود سخن می‌گوید که او را به عالم اسرار و یار می‌برد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و عمیق شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد و نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات عرفانی دارد.
رباعی شمارهٔ ۲۰۴
دل وقت سماع بوی دلدار برد
ما را به سراپردهٔ اسرار برد
این زمزمهٔ مرکب مر روح تراست
بردارد و خوش به عالم یار برد
ما را به سراپردهٔ اسرار برد
این زمزمهٔ مرکب مر روح تراست
بردارد و خوش به عالم یار برد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۰۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
