هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن زیبایی و نورانیت معشوق توصیف شده‌است. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند گل، چراغ، آیینه، شمع و خورشید، جمال و تأثیر معشوق را بر جهان اطرافش بیان می‌کند.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاری است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد. این محتوا برای کودکان کم‌سال ممکن است نامفهوم باشد، اما نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند از آن لذت ببرند.
رباعی شمارهٔ ۲۰۵
گل از تو چراغ حسن در گلشن برد
وز روی تو آیینه ی دل روشن برد
هر خانه که شمع رخت افروخت درو
خورشید چو ذره نور از روزن برد
وز روی تو آیینه ی دل روشن برد
هر خانه که شمع رخت افروخت درو
خورشید چو ذره نور از روزن برد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۰۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
