۳۱۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۶۲۷

آنم که توام ز خاک برداشته‌ای
نقشم به مراد خویش بنگاشته‌ای

کارم چو بدست خویش بگذاشته‌ای
می‌رویم از آنسان که توام کاشته‌ای
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۶۲۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۶۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.