هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از مولانا یا شاعری مشابه، به موضوعات عشق، معنویت، و جستجوی حقیقت می‌پردازد. شاعر از بی‌ثباتی دنیا، اهمیت عشق و مردانگی، و بیهودگی برخی اعمال ظاهری مانند زیارت حرم بدون درک حقیقت سخن می‌گوید. همچنین، به ناپایداری عمر و ارزش دیدار معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی اشارات مانند انتقاد از اعمال مذهبی ظاهری نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل ۲

شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ
شب تا به سحر گریهٔ جانسوز و دگر هیچ

افسانه بود معنی دیدار، که دادند
در پرده یکی وعدهٔ مرموز و دگر هیچ

حاجی که خدا را به حرم جست چه باشد
از پارهٔ سنگی شرف اندوز و دگر هیچ

خواهی که شوی باخبر از کشف و کرامات
مردانگی و عشق بیاموز و دگر هیچ

روزی که دلی را به نگاهی بنوازند
از عمر حساب است همان روز و دگر هیچ

زین قوم چه خواهی؟ که بهین پیشه‌ورانش
گهواره‌تراش‌اند و کفن‌دوز و دگر هیچ

زین مدرسه هرگز مطلب علم که اینجاست
لوحی سیه و چند بدآموز و دگر هیچ

خواهد بدل عمر، بهار از همه گیتی
دیدار رخ یار دل‌افروز و دگر هیچ
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۱
گوهر بعدی:غزل ۳
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۳۹۹/۹/۲۷ ۱۳:۲۴

درود، ایضاً روایت است از این سرایش گهربار:

روح پدرم شاد که می گفت به استاد
فرزندم مرا عشق بدآموز و دگر هیچ