هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از غم غربت و دوری از وطن می‌نالد و نگران است که عمرش در غربت به پایان برسد. اشک‌هایش بی‌اختیار جاری می‌شود و از تغییر روزگار می‌ترسد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاطفی مانند غربت، حسرت و ترس از گذر عمر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، زبان شعر کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد.
دوبیتی شمارهٔ ۲۰۹
به دل چون یادم از بوم و بر آیو
سرشگم بیخود از چشم تر آیو
از آن ترسم من برگشته دوران
که عمرم در غریبی بر سر آیو
سرشگم بیخود از چشم تر آیو
از آن ترسم من برگشته دوران
که عمرم در غریبی بر سر آیو
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: دوبیتی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:دوبیتی شمارهٔ ۲۰۸
گوهر بعدی:دوبیتی شمارهٔ ۲۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
