هوش مصنوعی: این شعر از حافظ است که در آن شاعر از عشق، رنج‌های عاشقی، و بی‌وفایی معشوق شکایت می‌کند. او از معشوق می‌خواهد که دیگر به او ستم نکند، رهایش کند، و به عهد خود وفادار بماند. همچنین، شاعر به زیبایی‌های معشوق و تأثیر آن بر جهان اشاره می‌کند و در پایان، از باغبان می‌خواهد که به بلبلان قدیمی توجه کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و شکایت‌های عاطفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیدهٔ ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۲۹۶

زین بیشتر رکاب ستم سر گران مدار
در راه وصل این همه کوته عنان مدار

با درد و غم زیادم ازین هم عنان مکن
با آه و ناله بیشم ازین هم زبان مدار

یا پر به میل تیر نگه در کمان منه
یا تیر پر کش این قدر اندر کمان مدار

داری گمان که می‌شکنم عهد چون توئی
ای بدگمان به همچو منی این گمان مدار

خواهی اگر به بزم رهم داد بیش ازین
بر آستانم از قرق پاسبان مدار

یک لحظه آرمیده جهان از فغان من
حالم مپرس باز مرا بر فغان مدار

حرف کسی که کرده نهان حد حرمتت
باری ز من که پاس تو دارم نهان مدار

با یک جهان کرشمه جنبان صف مژه
برهم خورد اگر دو جهان باک از آن مدار

ای باغبان چو باغ ز مرغان تهی کنی
کاری به بلبلان کهن آشیان مدار

قدر ملک چو کم شوداز خواری سگان
گو غیر حرمت سگ این آستان مدار

گر مایلی به جور بکن هرچه میتوان
باک از هلاک محتشم ناتوان مدار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.