هوش مصنوعی: شاعر در این متن از بحث‌های خصمانه با اغیار و تلاش برای فهماندن حقانیت یار خود سخن می‌گوید. او در عین گفت‌وگو با دیگران، دل‌درگرو عشق یار دارد و در بزم‌ها نیز توجه‌اش به معشوق است. رقیبان و حریفان باعث سخت‌تر شدن رابطه می‌شوند، اما شاعر با ظرافت و مصلحت‌اندیشی، هم با مدعیان بحث می‌کند و هم با معشوق ارتباط برقرار می‌نماید. در نهایت، او از ترس دشمنان، جرأت ابراز احساسات آشکار را ندارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و اجتماعی پیچیده است و درک ظرافت‌های ادبی و احساسی آن نیازمند بلوغ فکری مناسب نوجوانان و بزرگسالان است. همچنین، برخی اشارات غیرمستقیم به رقابت‌های عاطفی و مصلحت‌اندیشی‌های اجتماعی ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا غیرجذاب باشد.

غزل شمارهٔ ۴۰۲

به مجلس بحث از آن خصمانه اغیار می‌کردم
که جانب داری فهم از ادای یار می‌کردم

ز بختم با حریفان کار مشکل شد که پی در پی
به تعلیم اشارات نهانش کار می‌کردم

زبان در بحث با اغیار و دل در مشورت با او
من از دل بی‌خبر نظارهٔ دیدار می‌کردم

سخن می‌گفتم اندر بزم با پهلونشینانش
نظر را در میان مشغول آن رخسار می‌کردم

نوید بزم خاصم دوش باعث بود در مجلس
که بهر زود رفتن کوشش بسیار می‌کردم

رقیبی بود در بیداری شبگردیم با او
که پی گم کرده امشب سیر با اغیار می‌کردم

نهان می‌خواستم چون از حریفان لطف او با خود
بهر یک حرفی از بی‌لطفیش اظهار می‌کردم

در افشای جدل با مدعی از مصلحت بینی
به ظاهر گفتگوئی نیز با دل‌دار می‌کردم

نمی‌شد محتشم گر دوست امشب هم زبان من
میان دشمنان کی جرات این مقدار می‌کردم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.