هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و اخلاقی از محتشم کاشانی، به زیبایی‌های نگاه و غمزه‌های معشوق و تأثیر آن‌ها بر دل عاشق می‌پردازد. همچنین، مضامینی مانند عشق، اخلاق، رنج کشیدن برای معشوق، و پرهیز از ظلم و بیدادی در آن دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج و ظلم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۴۶۷

ای نگاهت آهوان را گرم بازی ساختن
کمترین بازی سوار از پشت زین انداختن

غمزه‌ات شغل آن قدر دارد که در صید افکنی
می‌تواند کم به بسمل ساختن پرداختن

هرکه را زخمی زدی سر در قفای او منه
صید ناوک خورده را در پی چه لازم تاختن

کام جویان را مده در بزم جای ماه که هست
نقد عصمت باختن عشق از هوس نشناختن

ظلم بیداد است اما آتشی بی‌دود نیست
بی‌کسان را سوختن با ناکسان در ساختن

مهر ورزان راست وجه آزمون از روی زرد
نقد جان در بوته غم بردن و به گداختن

محتشم می‌آورد بر لشگر عزت شکست
پیش خوبان دم به دم رایت ز آه افراختن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.