هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و اخلاقی از شاعری است که از معشوق خود می‌خواهد با وجود بداخلاقی‌هایش، با او مهربان باشد و از رفتارهای ناپسند دوری کند. شاعر تأکید می‌کند که نیکی به بدکاران نتیجه‌ای جز بدی ندارد و از معشوق می‌خواهد که با وجود قدرت جادویی نگاهش، از آموزش جادو به دیگران خودداری کند. همچنین، شاعر از عشق بی‌قید و شرط خود سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که با وجود بی‌عدالتی‌هایش، او را فریبنده نوازش نکند. در پایان، شاعر از معشوق می‌خواهد که اگر گناه او فقط عاشقی است، کسی این خطا را از نامه‌اش پاک نکند و با وجود ثروت و مقام، با گدای پرهوس خوش‌اخلاق باشد.
رده سنی: 15+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'تعلیم جادوئی' و 'غمزه‌ات محتاج افسون' نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک استعاره‌ها و کنایه‌های شعر دارد.

غزل شمارهٔ ۴۸۰

چون نمودی رخ به من یک لحظه بدخوئی مکن
شربت دیدار شیرین به ترش روئی مکن

می‌کنم گر بیخ عیش خویش میگوئی بکن
می‌کنم گر قصد جان خویش میگوئی مکن

با بدان نیکی ندارد حاصلی غیر از بدی
گر بخود بد نیستی با غیر نیکوئی مکن

غمزه‌ات محتاج افسون نیست در تسخیر خلق
صاحب اعجاز را تعلیم جادوئی مکن

من که خود کم کرده‌ام دل در رهت دادم مده
عاشق بیداد را خوش دل به دلجوئی مکن

گر درین دیوان گناه ما خطای عاشقی است
گو کسی در نامهٔ ما این خطا شوئی مکن

ترک بد خوئی کن اما با گدای پرهوس
گرچه باشد محتشم زنهار خوش خوئی مکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.