هوش مصنوعی: شاعر در این متن از رنجش‌ها و کینه‌های رقیبان و اغیار سخن می‌گوید و از بخت بد و طالع پست خود شکایت دارد. او از تلخی سخنان بدگویان و ناآشنایی آن‌ها با حالش می‌نالد و از دل‌زدگی و دوری یار محبوبش اظهار ناراحتی می‌کند. همچنین، شاعر از تنهایی و محنت خود در شب‌های بی‌همراه می‌گوید و از آه آتشینش به عنوان تنها همراه یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه‌ی پیچیده و احساسات عمیق غمگینانه است که درک آن برای مخاطبان با سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند کینه، رنجش و تنهایی نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۴۸۱

از آن پیش رقیبان مهر ورزدیار من با من
که خواهد بیش گردد کینهٔ اغیار من با من

به این بخت زبون و طالع پستی که من دارم
عجب گر سر در آرد سر و گل رخسار من با من

نمی‌دانم چه می‌گوید ز بدگویان که می‌گوید
به این تلخی سخن شوخ شکر گفتار من با من

مرا کز رنجش اغیار دایم دل گران گشتی
چسان بینم که باشد سر گران دل دار من با من

دل زارم چو برد آن شوخ و شد بیگانه دانستم
که می‌کرد آشنائی از پی آزار من با من

ز کید خصم پیش یار من مقدار من کم شد
نمی‌دانم چه دارد خصم بی‌مقدار من با من

به کویش محتشم چون ره برم شبهای تنهائی
اگر همره نباشد آه آتش‌بار من با من
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.