هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق عمیق شاعر به معشوق است که با وجود تمام سختی‌ها و فداکاری‌ها، حاضر به ترک این عشق نیست. شاعر از تشبیهات و استعارات زیبا برای توصیف احساسات خود استفاده می‌کند و عشق را به عنوان نیرویی برتر و فراتر از دنیای مادی می‌ستاید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین استفاده از برخی استعارات و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۴۵

دلم بوسه ز آن لعل نوشین خوهد
و گر در بها دنیی و دین خوهد

لب تست شیرین، زبان تو چرب
چو صوفی دلم چرب و شیرین خوهد

جهان گر سراسر همه عنبر است
دلم بوی آن زلف مشکین خوهد

نگارا غم عشقت از عاشقان
چو کودک گهی آن و گه این خوهد

مرا گفت جانان خوهی جان بده
درین کار او مزد پیشین خوهد

چو خسرو اگر می‌خوهی ملک وصل
چو فرهاد آن کن که شیرین خوهد

چو خندم ز من گریه خواهد ولیک
چو گریم ز من اشک خونین خوهد

نه عاشق کند ملک دنیا طلب
نه بهرام شمشیر چوبین خوهد

کند عاشق اندر دو عالم مقام
اگر در لحد مرده بالین خوهد

به ما کی درآویزد ای دوست عشق
که شاه است و هم خانه فرزین خوهد

چو من بوم را کی کند عشق صید
که شهباز کبک نگارین خوهد

درین دامگه ما چو پر کلاغ
سیاهیم و او بال رنگین خوهد

بر آریم گرد از بساط زمین
اگر اسب شطرنج شه زین خوهد

به دست آورم‌گر، ز چون من گدا
سگ کوی او نان زرین خوهد

تو از سیف فرغانیی بی‌نیاز
توانگر کجا یار مسکین خوهد
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.