هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از فروغی بیانگر درد و رنج عشق نافرجام و بی‌توجهی معشوق است. شاعر از دل سخت معشوق، بی‌اثر بودن آه‌هایش، و خطراتی که برای عشق متحمل می‌شود سخن می‌گوید. همچنین به زیبایی معشوق که موهبتی الهی است اشاره می‌کند و عشق را سپری در برابر قضا و قدر می‌داند. در پایان، شاعر به قبله‌گاه عاشقان و پرستش معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین برخی از اشارات مانند 'خون در هدر' و 'تیغ محبت' ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۷۰

از دل سخت تو کز سنگ سیه سخت‌تر است
می‌توان یافت که آه دل ما بی‌اثر است

من و سودای غمت گر همه جان در خطراست
من و خاک قدمت گر همه خون در هدر است

آن که کرد از غم عشق تو ملامت ما را
علت آن است که از شادی ما بی‌خبر است

به خدا کز تو کسی قطع نظر نتواند
زآن که این حسن خدا داده برای نظر است

آن که از صورت خوب تو نمی‌پوشد چشم
الحق انصاف توان داد که از دل بصر است

کسی از دست قضا جان به سلامت نبرد
مگر آن تن که بر تیغ محبت سپر است

گر به جان بوسه فروشد لب جانان سهل است
نفع خود را مده از دست که عین ضرر است

ترک سر کردم و از دردسر آسوده شدم
تا نگویند که سودای بتان دردسر است

هر کسی قبله‌ای از بهر پرستش دارد
قبلهٔ جان فروغی صنم سیم بر است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.