هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از فروغی بیانگر درد و رنج عاشقان و سوختگان راه عشق است. شاعر با تصاویر زیبا و احساسی، از بی‌توجهی معشوق، رنج عاشقان و بی‌نیازی آنان از هر چیزی جز معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۴۷

آتش‌زدگان ستم آب از تو نخواهند
دل سوختگان غیر عذاب از تو نخواهند

فردای قیامت که حساب همه خواهند
خونین کفنان هیچ حساب از تو نخواهند

گر بی‌گنهان را کشی امروز به محشر
تقصیر تو بخشند و عقاب از تو نخواهند

گر خون محبان خوری از تاب محبت
پاداش عمل در همه باب از تو نخواهند

قومی که جگر سوخته آتش عشقند
شاید که به جز بادهٔ ناب از تو نخواهند

جمعی که به بیداریشان کام ندادی
جور است که یک بوسه به خواب از تو نخواهند

تا چند ز خون مژه در کوی تو احباب
صد نامه نویسند و جواب از تو نخواهند

مردم ز سیه چشم تو در میکدهٔ عشق
مستند به حدی که شراب از تو نخواهند

هر جا که برآید ز غمت نالهٔ عشاق
ارباب طرب چنگ و رباب از تو نخواهند

الحق که غزالان سیه چشم فروغی
حیف است غزلهای خوش آب از تو نخواهند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.