هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به زیبایی‌های عشق، شراب، و معنویت می‌پردازد. شاعر از عشق به معشوق، لذت شراب، و امید به رحمت الهی سخن می‌گوید و زیبایی‌های دنیا و آخرت را با هم مقایسه می‌کند. او از چشم‌اندازهای روحانی و احساسی عمیق خود صحبت می‌کند و برتری عشق و معنویت را بر هر چیز دیگری تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به شراب و مفاهیم عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نیاز به توضیح داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۴۲۱

خادم دیر مغانم، هنری بهتر از این
بی خبر از دو جهانم، هنری بهتر از این

ساقی نوش لبم دوش به یک باده نواخت
کس نداده‌ست به مستان شکری بهتر از این

چشم امید ز خاک در می‌خانه مپوش
که نماید به نظر خاک دری بهتر از این

میوهٔ عیش بسی چیدم از آن نخل مراد
کی دهد باغ محبت ثمری بهتر از این

بر فراز قدش آن روی فروزان بنگر
کز سر سرو نتابد قمری بهتر از این

زیر آن زلف ببین طرف بناگوشش را
کز پی شام نبینی سحری بهتر از این

پیش تیغت چه کنم گر نکنم سینه سپر
که ندارند ضعیفان سپری بهتر از این

کشتی امروز ز تاثیر دعای سحرم
بالله ار بود دعا را اثری بهتر از این

اشک صاحب نظران این همه پامال مکن
زان که در دست نیفتد گهری بهتر از این

بام آن کعبهٔ مقصود بلند است ای کاش
عشق می‌داد مرا بال و پری بهتر از این

گفتمش چشم و چراغ دل صاحب نظری
گفت بگشای فروغی نظری بهتر از این
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.