هوش مصنوعی: شاعر از مخاطب می‌خواهد با دقت به سخنانش گوش دهد و به دنیای او وارد شود. او از ساقی می‌خواهد شراب سرخ بیاورد تا از رنج‌های دنیا رهایی یابد. شاعر از دردها و ناله‌هایش می‌گوید و از معشوقی یاد می‌کند که با دادن جام شراب به او، از غمش کاسته است. او از عشق و سوختن در آتش آن سخن می‌گوید و آرزو می‌کند پس از مرگش، مورد رحمت قرار گیرد. در پایان، شاعر از رفتن خود از این دنیا می‌گوید و امیدوار است کسی جای او را نگیرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌های زندگی نیاز دارد. همچنین، اشاره به مصرف شراب و مفاهیم مرتبط با مرگ و فنای دنیوی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۲

بگشای گوش هوش و بیا در سرای ما
بشنو کلام خسرو کشورگشای ما

«ساقی بیار بادهٔ سرخی برای ما
تا بگذرد ز چرخ برین جای پای ما

در ساکنان هفت فلک خواب و خور نماند
از نالهٔ شبانه و از های های ما

معشوق جام می به کفم داد و گفت نوش
وز خاطر غمین ببر این دم جفای ما

رحم آمدش به حال من و این سخن بگفت
خوش باش بعد از این که ببینی وفای ما

از آتش جهندهٔ عشقت جهان بسوخت
یک شعله هم گرفت به طرف قبای ما

در زندگی گذر نکنی سوی ما ولیک
رحمی به دل بیاور بعد از فنای ما

وقتی به ما گذر کنی ای سرو سیم تن
ما خاک گشته‌ایم و نیاید صدای ما

برخواستیم از سر کویت ز دست چرخ
یا رب که دیگری ننشیند به جای ما»
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.