هوش مصنوعی: چار رباعی از شه تاجور که به موضوعاتی مانند عشق، دوری، طبیعت و تقدیر می‌پردازد. در این اشعار، شاعر از احساسات خود در مواجهه با دوری معشوق، زیبایی‌های طبیعت و رنج‌های ناشی از عشق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عشق و تقدیر نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳

این چار رباعی از شه تاجور است
کارایش دیوان قضا و قدر است

چون بنویسی دهندهٔ کام دل است
چون بسرایی برندهٔ هوش سر است

«امروز سوار اسب رهوار شدم
از بهر شکار سوی کهسار شدم

آن قدر به چنگ باز و تیهو آمد
کز کثرت قتلشان در آزار شدم»

«باران ز هوا هم چو سرشکم آید
وز آمدنش به دشت رشکم آید

زان راه که باریدن باران ز چه روست
آنجا که چو سیل از مژه اشکم آید»

«دیدار تو دیدنم میسر نشود
هیچم به تو ماه روی رهبر نشود

هر چند کز آتش غمت می‌سوزم
لیکن گویم که چون تو دلبر نشود»

«دوری تو کرد زار و رنجور مرا
بی روی تو دیو است کنون حور مرا

گر وصل تو بار دگرم دست دهد
در هر دو جهان بس است منظور مرا»
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.