هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و اشتیاق به معشوق میگوید و از درد فراق و ناامیدی خود سخن میراند. او معشوق را مانند خورشید توصیف میکند که نورش جهان را روشن کرده است، اما خودش از دوری او رنج میبرد و موهایش سفید شده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسبتر است. همچنین، استفاده از استعارههای ادبی ممکن است برای کودکان کمسنوسال قابل فهم نباشد.
رباعی شمارهٔ ۱۴
ای شعلهای از پرتو رویت خورشید
رویم ز غمت زرد شد و موی سفید
از وصل تو هر که بود در جمله جهان
بر داشت نصیبی و من خسته امید
رویم ز غمت زرد شد و موی سفید
از وصل تو هر که بود در جمله جهان
بر داشت نصیبی و من خسته امید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.