۳۱۸ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۴

ای شعله‌ای از پرتو رویت خورشید
رویم ز غمت زرد شد و موی سفید

از وصل تو هر که بود در جمله جهان
بر داشت نصیبی و من خسته امید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.