هوش مصنوعی:
شاعر از فراق یار خود می‌نالد و بیان می‌کند که با رفتن یار، صبرش از دست رفته و اشک‌های خونین می‌ریزد. او احساس می‌کند که دیگر قادر به دیدن یارش نیست و آرزو می‌کند که هر کس که نمی‌تواند یارش را ببیند، کور شود.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و غمگین است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شدید مانند 'اشک خونین' و 'آرزوی کوری' ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.
رباعی شمارهٔ ۱۳
تا یار برفت صبر از من برمید
وز هر مژه‌ام هزار خونابه چکید
گوئی نتوانم که ببینم بازش
«تا کور شود هر آنکه نتواند دید»
وز هر مژه‌ام هزار خونابه چکید
گوئی نتوانم که ببینم بازش
«تا کور شود هر آنکه نتواند دید»
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
۱۳۰۷
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
