هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، شاعر بزرگ ایرانی، بیانگر مفاهیم عرفانی و اخلاقی است. در این شعر، شاعر از دریافت پیامی از عالم غیب سخن می‌گوید که به او مژده‌ای درباره دور شدن شاه شجاع و تشویق به نوشیدن شراب دلیرانه می‌دهد. همچنین، شاعر به موضوعاتی مانند دوری از فسق و تظاهر به زهد، اهمیت قرب به خدا و نور تجلی او، و لزوم توجه به مصلحت ملک و پادشاهان اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر به حافظ توصیه می‌کند که به جای فسق و زهد دروغین، به ثنای خداوند بپردازد و به رموز مصلحت ملک توجه کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشارات به شراب و مفاهیم سیاسی و اجتماعی نیاز به درک و تجربه بیشتری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۲۸۳

سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش
که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش

شد آن که اهل نظر بر کناره می‌رفتند
هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش

به صوت چنگ بگوییم آن حکایت‌ها
که از نهفتن آن دیگ سینه می‌زد جوش

شراب خانگی ترس محتسب خورده
به روی یار بنوشیم و بانگ نوشانوش

ز کوی میکده دوشش به دوش می‌بردند
امام شهر که سجاده می‌کشید به دوش

دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات
مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش

محل نور تجلیست رای انور شاه
چو قرب او طلبی در صفای نیت کوش

به جز ثنای جلالش مساز ورد ضمیر
که هست گوش دلش محرم پیام سروش

رموز مصلحت ملک خسروان دانند
گدای گوشه نشینی تو حافظا مخروش
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۴
نظرها و حاشیه ها
۱۴۰۲/۱/۱۳ ۲۲:۲۳

حافظ در اشعارش از شاهانی چون شاه شجاع تمجید کرده است و الحق که شاهانی لایق و دوستدار ادب بوده اند صنعت تلمیح در بیشتر اشعار حافظ دیده می شود