۳۲۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۱

چون بچهٔ کبوتر منقار سخت کرد
هموار کرد پرّ و بیوکند مویِ زرد،

کابوک را نخواهد و شاخ آرزو کند
وز شاخ سوی بام شود باز گردگرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰ - در مدح نصر بن احمد سامانی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲ - در رثای ابوالحسن مرادی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.