۳۲۴ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۱

چو خاک بر سر راه امید منتظرم
کزان دیار رساند صبا نسیم وفا

برای کس چو نگردد فلک بی‌تقدیر
عنان خویش گذارم به اقتضای قضا

میان صومعه و دیر گر چه فرقی نیست
چو من به خویش نباشم چه اختیار مرا

کسی که بر درمیخانه تکیه گاهی یافت
چه التفات نماید به مسند دارا ؟

خوش آنکسی که درین دور میدهد دستش
حریف جنس و می صاف و گوشهٔ تنها
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.