هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و بت‌پرستی سخن می‌گوید و بیان می‌کند که فرد بت‌پرست، زیبایی خود را در آینه می‌بیند و از دیگران روی برمی‌گرداند. همچنین اشاره می‌کند که عبادت کعبه برای بت‌پرست بی‌معناست و در نهایت، از غمزه‌های کشنده معشوق شکایت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
گزیدهٔ غزل ۱۴
یارب که داد آینه آن بت پرست را
کو دید حسن خویش و زما برد دست را
دیوانهٔ بتان کند رو به کعبه زانک
تعظیم کعبه کفر بود بت پرست را
چندین چه غمزه می‌زنی از بهر کشتنم
صید توزنده نیست مکن رنجه شست را
کو دید حسن خویش و زما برد دست را
دیوانهٔ بتان کند رو به کعبه زانک
تعظیم کعبه کفر بود بت پرست را
چندین چه غمزه می‌زنی از بهر کشتنم
صید توزنده نیست مکن رنجه شست را
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۳
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
