هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد دل و رنج‌های عاشقانه خود سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که با دیدنش، بخت ناخوشایندش را تغییر دهد. او همچنین از وفاداری و فداکاری خود می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.
گزیدهٔ غزل ۱۹
آورده‌ام شفیع دل زار خویش را
پندی بده دو نرگس خون‌خوار خویش را
ای دوستی که هست خراش دلم ز تو
مرهم نمی‌دهی دل افکار خویش را
آزاد بنده‌ای که به پایت فتاد و مرد
وآزاد کرد جان گرفتار خویش را
بنمای قد خویش که از بهردیدنت
تربر کنیم بخت نگون ساز خویش را
سرها بسی زدی سر من هم زن از طفیل
از سر رواج ده روش کار خویش را
دشنام از زبان توام می‌کند هوس
تعظیم کن به این قدری یار خویش را
پندی بده دو نرگس خون‌خوار خویش را
ای دوستی که هست خراش دلم ز تو
مرهم نمی‌دهی دل افکار خویش را
آزاد بنده‌ای که به پایت فتاد و مرد
وآزاد کرد جان گرفتار خویش را
بنمای قد خویش که از بهردیدنت
تربر کنیم بخت نگون ساز خویش را
سرها بسی زدی سر من هم زن از طفیل
از سر رواج ده روش کار خویش را
دشنام از زبان توام می‌کند هوس
تعظیم کن به این قدری یار خویش را
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۸
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
