هوش مصنوعی:
این متن بیانگر عشق و شیفتگی بی‌اندازه به معشوق است که باعث نابودی و مستی عاشق شده است. شاعر از رسوایی و بی‌خبری معشوق از درد دلش سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که عاشق دیوانه نیازی به آموزش ندارد. همچنین، او معشوق را مانند خسروی می‌داند که از درد عاشق بی‌خبر است و مانند مرغ آتش‌خواره، لذت عشق را درک نمی‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند رسوایی و دیوانگی ممکن است برای مخاطبان جوان نامفهوم باشد.
گزیدهٔ غزل ۳۲
جان ز نظاره خراب و ناز او ز اندازه بیش
ما به بویی مست وساقی پر دهد پیمانه را
حاجتم نبود که فرمایی به ترک ننگ و نام
زان که رسوایی نیاموزد کسی دیوانه را
خسرو است و سوز دل و ز ذوق عالم بی‌خبر
مرغ آتش خواره کی لذت شناسد دانه را
ما به بویی مست وساقی پر دهد پیمانه را
حاجتم نبود که فرمایی به ترک ننگ و نام
زان که رسوایی نیاموزد کسی دیوانه را
خسرو است و سوز دل و ز ذوق عالم بی‌خبر
مرغ آتش خواره کی لذت شناسد دانه را
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۳۱
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
