تا گل از شرم رویت آب شود
یک زمان برفگن ز چهره نقاب

مثل خود در جهان کجا بینی
که در آیینه بنگری و در آب

آرزو میکند مرا با تو
گوشه خلوت و شراب و کباب

هر که دعوی کند ز خوبان صبر
نشنود کل مدع کذاب