هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و انتظار معشوق سخن می‌گوید. در ابیات مختلف، شاعر از هوشیاری دل، درمان بیماری عشق، آماده‌سازی برای رسیدن معشوق، و شرط دیوانگی برای ورود به حریم عشق صحبت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند دیوانگی و عشق شدید نیاز به بلوغ فکری دارد.
گزیدهٔ غزل ۱۸۰
دل بازبهوش آمد جانان که می‌آید؟
بیمار به هوش آمد درمان که می آید ؟
ای دل تو نمی‌گفتی که اینک ز پی مردن
اسباب مهیا کن آن جان که می آید ؟
خود نامهٔ خویش آورد از بهر قصاص آمد
سرخاک ره قاصد فرمان که می آید ؟
گفتم که بسوزم جان برآتش روی تو
گفتا که چرا غم را پروانه نمی‌یابد
گفتم که شوم محرم در مجلس خاص تو
گفتا که حریف ما دیوانه نمی‌باید
بیمار به هوش آمد درمان که می آید ؟
ای دل تو نمی‌گفتی که اینک ز پی مردن
اسباب مهیا کن آن جان که می آید ؟
خود نامهٔ خویش آورد از بهر قصاص آمد
سرخاک ره قاصد فرمان که می آید ؟
گفتم که بسوزم جان برآتش روی تو
گفتا که چرا غم را پروانه نمی‌یابد
گفتم که شوم محرم در مجلس خاص تو
گفتا که حریف ما دیوانه نمی‌باید
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۷۹
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
