هوش مصنوعی:
این متن به بی‌ثباتی و ناپایداری دنیا اشاره دارد و توصیه می‌کند که انسان به امور مادی وابسته نشود، زیرا همه چیز زودگذر است. همچنین بر آزادی از بندگی طمع و زندگی متعادل تأکید می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن برای درک بهتر نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد، بنابراین مناسب سنین نوجوانی به بالا است.
گزیدهٔ غزل ۱۸۹
چوکارهای جهانست جمله بی بنیاد
حکیم دروی ننهاد کارها بنیاد
مشو مقیم درآبادی خراب جهان
چو کس مقیم نماند درین خراب آباد
مبر ز باد غرور ار بلندیی داری
که خس بلند شد از باد لیک باز افتاد
چو هست بندهٔ خلق آدمی ز بهر طمع
خوشاکسی که ازین بندگی بود آزاد
چنان بزی که نمیری اگر توانی زیست
چو هر که هست به عالم برای مردن زاد
از آن خویش مدان خسروا که عاریت است
متاع عمر که دادند باز خواهی داد
حکیم دروی ننهاد کارها بنیاد
مشو مقیم درآبادی خراب جهان
چو کس مقیم نماند درین خراب آباد
مبر ز باد غرور ار بلندیی داری
که خس بلند شد از باد لیک باز افتاد
چو هست بندهٔ خلق آدمی ز بهر طمع
خوشاکسی که ازین بندگی بود آزاد
چنان بزی که نمیری اگر توانی زیست
چو هر که هست به عالم برای مردن زاد
از آن خویش مدان خسروا که عاریت است
متاع عمر که دادند باز خواهی داد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۸۸
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
