هوش مصنوعی:
این شعر از ژاله و نرگس و گل‌ها سخن می‌گوید و از احساسات عمیق و عاشقانه‌ای مانند یادآوری خاطرات، از دست دادن و ترس از افشا شدن پرده‌ها حکایت دارد. تصاویر شاعرانه‌ای مانند خنجر زهرآب‌داده و چشم مست به کار رفته‌اند که بر شدت احساسات تأکید می‌کنند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است و از تصاویر شاعرانه‌ای مانند خنجر و قتل استفاده کرده که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد. همچنین، درک کامل مفاهیم آن نیاز به بلوغ عاطفی و ادبی دارد.
گزیدهٔ غزل ۱۹۲
ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد
وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد
چشم مست او که مژگان را به قتلم تیز کرد
خنجر زهرآب داده در کف قصاب داد
دوش بوی گل مرا از آشنایی یاد داد
جان گریبان پاره کرد وخویش را برباد داد
ترسم از پرده برون افتم چو گل کاین باد صبح
زان گلستانها که روزی با تو بودم یاد داد
وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد
چشم مست او که مژگان را به قتلم تیز کرد
خنجر زهرآب داده در کف قصاب داد
دوش بوی گل مرا از آشنایی یاد داد
جان گریبان پاره کرد وخویش را برباد داد
ترسم از پرده برون افتم چو گل کاین باد صبح
زان گلستانها که روزی با تو بودم یاد داد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۹۱
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
