هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از زیبایی و جذابیت بی‌نظیر معشوق سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حتی درختان و پرندگان نیز تحت تأثیر این زیبایی قرار می‌گیرند. همچنین، شاعر بیان می‌کند که ساکنان نزدیک معشوق از هوش و حواس خود بی‌بهره هستند، زیرا آنجا مکانی است که هر کس در آن باشد، دیوانه می‌شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.
گزیدهٔ غزل ۲۳۸
سرو در باغ اگر هم‌چو تو موزون خیزد
ای بسا ناله که از بلبل مفتون خیزد
ساکنان سرکوی تو نباشند به هوش
کان زمینی است که از وی همه مجنون خیزد
ای بسا ناله که از بلبل مفتون خیزد
ساکنان سرکوی تو نباشند به هوش
کان زمینی است که از وی همه مجنون خیزد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۳۷
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
