۲۸۹ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۲۵۳

شوم فدای جمالی که گر هزاران سال
کنم نظاره هنوز آرزو بجا باشد

بلا و فتنه از آن نخل باد یارب دور
که برگ و فتنهٔ او میوهٔ بلا باشد

ندانم این دل آواره را که فتوی داد
که بت پرستی در عاشقی روا باشد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۵۲
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.