هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از درد و رنجی می‌گوید که تنها کسی که آن را تجربه کرده می‌تواند درک کند. او از دیگران می‌خواهد که از گلایه‌های فرد رنج‌دیده عیب‌گیری نکنند، چرا که بیان درد طبیعی است و حتی بزرگان نیز در صورت درد کشیدن، حق گله و شکایت دارند.
رده سنی:
12+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. سن 12 سال به بالا به‌دلیل شروع درک مفاهیم انتزاعی و احساسی مناسب به‌نظر می‌رسد.
گزیدهٔ غزل ۲۷۴
ای آنکه ز دردت خبری نیست مکن عیب
گر سوخته‌ای از دل افگار بنالد
خسرو اگر از درد بنالد چه توان گفت
عیبی نتوان کرد که بیمار بنالد
گر سوخته‌ای از دل افگار بنالد
خسرو اگر از درد بنالد چه توان گفت
عیبی نتوان کرد که بیمار بنالد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۷۳
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
