هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از شکفتن گل سیرآب در باغ و خجل ماندن گل صدبرگ در مقابل آن سخن می‌گوید. سپس به تأثیر غمزه‌های ترکان شکاری اشاره می‌کند که اگرچه از دل گذشت، اما پیکان آن در دل باقی ماند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، این شعر نیاز به درک ادبی و احساسی دارد که معمولاً از سن نوجوانی به بعد توسعه می‌یابد.
گزیدهٔ غزل ۲۸۷
گل سیرآب من در باغ بشکفت
گل صد برگ از رویش خجل ماند
خدنگ غمزهٔ ترکان شکاری
گذشت از دل ولی پیکان بدل ماند
گل صد برگ از رویش خجل ماند
خدنگ غمزهٔ ترکان شکاری
گذشت از دل ولی پیکان بدل ماند
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۸۶
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
