هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و زیبایی معشوق و تأثیر آن بر طبیعت و عاشقان سخن می‌گوید. باد از زلف معشوق می‌وزد و بلبل را به خبررسانی دربارهٔ رسیدن صبا فرا می‌خواند. عاشقان از رفتن و بازگشت معشوق متأثرند و شاعر خود را چنان غرق در تماشای ماه روی معشوق می‌بیند که دیگران به تماشای او می‌پردازند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
گزیدهٔ غزل ۳۵۴
باد مشک ازسر زلفش بوزید ای بلبل
بوستان را خبری ده که صبا می آید
عاشقان را بگه رفتن و باز آمدنش
دل ز جامی رو دو باز به جا می‌آید
ما به نظارهٔ آن ماه چنان مستغرق
که همه خلق به نظارهٔ ما می آید
بوستان را خبری ده که صبا می آید
عاشقان را بگه رفتن و باز آمدنش
دل ز جامی رو دو باز به جا می‌آید
ما به نظارهٔ آن ماه چنان مستغرق
که همه خلق به نظارهٔ ما می آید
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۳۵۳
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۳۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
