هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از مستی و شراب‌خواری سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که جرعه‌ای بر او بریزد. او درد و رنج خود را با شراب پیوند می‌زند و از تاریکی دل و روشنایی باده سخن می‌راند.
رده سنی:
18+
متن به موضوعاتی مانند شراب‌خواری و مستی اشاره دارد که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، مفاهیم عرفانی و عاشقانهٔ پیچیده‌ای در آن وجود دارد که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد.
گزیدهٔ غزل ۴۰۲
مست من چون باده نوشی جرعه برمن بریز
درد جام خود برین رسوای تر دامن بریز
تیرگی عیش مشتاقان ترا چون رو شنست
بردل تاریک خسرو و بادهٔ روشن بریز
درد جام خود برین رسوای تر دامن بریز
تیرگی عیش مشتاقان ترا چون رو شنست
بردل تاریک خسرو و بادهٔ روشن بریز
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۰۱
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
