هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق نافرجام و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که دل به معشوق سپرده، از غم او رنج برده و در نهایت، با پشیمانی از زندگی، راهی دیگر شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی مانند عشق نافرجام، رنج و پشیمانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، این موضوعات ممکن است برای سنین پایین تر سنگین و نامناسب تلقی شود.

گزیدهٔ غزل ۴۵۳

دل به زلفت سپر دم رفتم
ور به زنجیر کردم و رفتم

چون غمت جمله قسمت من شد
غم تو جمله خوردم و رفتم

گر ترا بود زحمتی از من
زحمت خویش بردم ورفتم

تاترا دیدم و ندادم جان
والله از زیستن پشیمانم
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۵۲
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.