هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و شیفتگی خود به معشوق می‌گوید. او در یک شب به کوی معشوق می‌رود و چنان مجذوب زیبایی و بوی زلف معشوق می‌شود که مانند آب جوی، سر و پا گم می‌کند و ناخواسته به سمت او کشیده می‌شود.
رده سنی:
15+
این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده‌تر، درک آن را برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر می‌کند.
گزیدهٔ غزل ۴۵۸
شبی در کوی آن مه روی رفتم
سر و پا گم چو آب جوی رفتم
نمی‌رفتم بلا شد بوی زلفش
خراب اندر پی آن بوی رفتم
سر و پا گم چو آب جوی رفتم
نمی‌رفتم بلا شد بوی زلفش
خراب اندر پی آن بوی رفتم
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۵۷
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
