۳۱۰ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۴۵۷

چو نام تو در نامه‌ای دیده‌ام
بنامت که بردیده ما لیده‌ام

به یاد زمین بوس درگاه تو
سراپای آن نامه بوسیده‌ام

جز این یک هنر نیست مکتوب را
وگر نیست باری من این دیده‌ام

که آن‌ها که درروی او خوانده‌ام
جوابی ازو باز نشنیده‌ام
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۵۶
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.