مرا دل ده که من سنگی ندارم
به جز خون جگر رنگی ندارم

سرور درد خود با خویش گویم
که نالان‌تر ز خود چنگی ندارم

زمن تا صبر صد فرسنگ راهست
ولی من پای فرسنگی ندارم

دهندم پند و بامن در نگیرد
که من عقلی و فرهنگی ندارم