هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و اندوه سخن می‌گوید. شاعر با تصاویر شاعرانه مانند بستان، چشم، ابر و ناله‌های مردم، احساسات خود را بیان می‌کند. او از دوری معشوق و بی‌وفایی او شکایت دارد و در عین حال، به مسلمانی و رنج‌های خود اشاره می‌کند. متن پر از حس غم و تنهایی است و از تضادهای عاطفی مانند عشق و کفر، یا آرامش و فغان استفاده شده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی پیچیده و اشارات عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، لحن غمگین و استفاده از واژگان شاعرانه ممکن است برای سنین پایین جذابیت نداشته باشد.
گزیدهٔ غزل ۵۶۶
با لای تست این پیش من یا سرو بستانیست این
چشم من است این پیش تو یا ابر نیسانی است این
تو می‌روی وز هر کران خلقی به فریاد و فغان
ای کافر نامهربان آخر مسلمانی است این
هر سوکه می افتد گذر هر غم کزان نبود بتر
هر لحظه می‌آید به سر ما را چه پیشانی است این
چشم من است این پیش تو یا ابر نیسانی است این
تو می‌روی وز هر کران خلقی به فریاد و فغان
ای کافر نامهربان آخر مسلمانی است این
هر سوکه می افتد گذر هر غم کزان نبود بتر
هر لحظه می‌آید به سر ما را چه پیشانی است این
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۵۶۵
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۵۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
