هوش مصنوعی:
شاعر از نبودن معشوق در آغوش خود گلایه می‌کند و بیان می‌کند که حتی اگر گل‌ها نیز در آغوش او بریزند، به دلیل غیبت معشوق، همچون خار هستند. همچنین، از وعده‌های عمل‌نشده معشوق شکایت دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه، مناسب سنین بالاتر است.
گزیدهٔ غزل ۵۹۷
گر به آغوش بریزند گل اندر برمن
آنهمه خار بود چون تو در آغوش نه ای
دوش گفتی که کنم چارهٔ کارت فردا
آخر امر و زچرا بر سخن دوش نه‌ای ؟
آنهمه خار بود چون تو در آغوش نه ای
دوش گفتی که کنم چارهٔ کارت فردا
آخر امر و زچرا بر سخن دوش نه‌ای ؟
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۵۹۶
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۵۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
