هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که از مخاطب می‌خواهد تا با رها کردن تعلقات دنیوی و درونی کردن عشق الهی، به روشنایی و حیات معنوی دست یابد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند شمع، گل، دانه و درخت، مفاهیم عمیق عرفانی را بیان می‌کند و مخاطب را به درک رمز و رازهای عشق الهی دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. نوجوانان و بزرگسالان با پیشینه‌ی ادبی و علاقه‌مند به مفاهیم معنوی می‌توانند از این متن بهره‌مند شوند.
غزل شمارهٔ ۷۴
گَر زان که نِه‌ای طالِب جویَنده شَوی با ما
وَرْ زان که نِه ای مُطرب گوینده شَوی با ما
گَر زان که تو قارونی در عشقْ شَوی مُفْلِس
وَرْ زان که خداوندی هم بَنده شَوی با ما
یک شمع از این مَجْلِس صد شمع بِگیرانَد
گَر مُرده‌یی وَرْ زنده هم زنده شَوی با ما
پاهایِ تو بُگْشایَد روشن به تو بِنْمایَد
تا تو همه تَن چون گُل در خنده شَوی با ما
در ژَنده دَرآ یک دم تا زنده دِلان بینی
اَطْلَس به دَراَندازی در ژَنده شَوی با ما
چون دانه شُد اَفکَنده بَررُست و درختی شُد
این رَمز چو دَریابی اَفکَنده شَوی با ما
شَمسُ اَلْحَقِ تبریزی با غُنچۀ دل گوید
چون باز شود چَشمَت بیننده شَوی با ما
وَرْ زان که نِه ای مُطرب گوینده شَوی با ما
گَر زان که تو قارونی در عشقْ شَوی مُفْلِس
وَرْ زان که خداوندی هم بَنده شَوی با ما
یک شمع از این مَجْلِس صد شمع بِگیرانَد
گَر مُرده‌یی وَرْ زنده هم زنده شَوی با ما
پاهایِ تو بُگْشایَد روشن به تو بِنْمایَد
تا تو همه تَن چون گُل در خنده شَوی با ما
در ژَنده دَرآ یک دم تا زنده دِلان بینی
اَطْلَس به دَراَندازی در ژَنده شَوی با ما
چون دانه شُد اَفکَنده بَررُست و درختی شُد
این رَمز چو دَریابی اَفکَنده شَوی با ما
شَمسُ اَلْحَقِ تبریزی با غُنچۀ دل گوید
چون باز شود چَشمَت بیننده شَوی با ما
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
۱۵۶۹
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
