هوش مصنوعی:
شاعر در این غزل از عشق و تجربیات خود در سرودن شعر می‌گوید. او از شیوه‌های تازه در شعر و تأثیر نگاه معشوق بر آفرینش غزلی بی‌نظیر سخن می‌گوید. همچنین، به انتقاد از یاران دغلباز و یادگیری از بی‌ادبان اشاره می‌کند. در پایان، از توانایی خود در ساختن سخنی بی‌خلل و تأثیر آن بر مخاطبان می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و اجتماعی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی اشارات انتقادی و تجربیات شخصی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۷۴ - یاران دغل
گر من از عشق غزالی غزلی ساخته ام
شیوه تازه ای از مبتذلی ساخته ام
گر چو چشمش به سپیدی زده ام نقش سیاه
چون نگاهش غزل بی بدلی ساخته ام
شکوه در مذهب درویش حرامست ولی
با چه یاران دغا و دغلی ساخته ام
ادب از بی ادب آموز که لقمان گوید
از عمل سوخته عکس العملی ساخته ام
می چرانم به غزل چشم غزالان وطن
مرتعی سبز به دامان تلی ساخته ام
شهریار از سخن خلق نیابم خللی
که بنای سخن بی خللی ساخته ام
شیوه تازه ای از مبتذلی ساخته ام
گر چو چشمش به سپیدی زده ام نقش سیاه
چون نگاهش غزل بی بدلی ساخته ام
شکوه در مذهب درویش حرامست ولی
با چه یاران دغا و دغلی ساخته ام
ادب از بی ادب آموز که لقمان گوید
از عمل سوخته عکس العملی ساخته ام
می چرانم به غزل چشم غزالان وطن
مرتعی سبز به دامان تلی ساخته ام
شهریار از سخن خلق نیابم خللی
که بنای سخن بی خللی ساخته ام
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۳ - غنای غم
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۵ - هجران کشیده ام
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
